اختصاصی سایت صنعت- در حین حمل و نقل کشتی ها، ممکن است خدمه ی آنها احساس ناراحتی کنند. زیرا آنها به جایی برای استراحت و مراقبتهای بدنی نیاز دارند. احتمالا آنها به جایی برای غذا و مکانی برای درست کردن غذا نیاز دارند و ساعت های بسیاری می توانند کار کنند.ساخت کشتی های روباتیک اعضای خدمه و مکانهای مورد نیاز آنها همچنین کشتی را متحمل وزن زیادی می کنند که به معنی افزایش سوخت مورد نیاز مخزن کشتی می شود در نتیجه بسیار پر هزینه نیز می باشد. اما اگر حرکت کشتی ها بدون نیاز به انسانهای درون آن ممکن بود، فعالیت با کشتی ها بسیار کم هزینه تر می شود. آینده ی حمل و نقل به وسیله ی کشتی های روباتیک بسیار شبیه به وسایل پرنده و ماشینهای زیر زمینی بدون سرنشین است. حذف کردن خدمه ی کشتی ها تنها به ذخیره ی هزینه های نگه داری آنها محدود نمی شود. این ممکن است حتی حوادث انسانی را نیز کاهش دهد. انسانها معمولا مایل به انجام امور تکراری برای ساعات طولانی نیست و می تواند آنها را بسیار خسته کند. از طرفی روباتها هیچ مشکلی با انجام امور کند و تکراری ندارند. اما چالش واقعی برای کشتی های بدون سرنشین به خصوص برای هواپیماهای تجاری، دو مورد می باشد: توسعه ی فناوری برای عملیاتهای از راه دور مطمئن است و نیازمند نوسازی قوانین حاکم بر  حمل و نقل می باشد. چالش دوم با در نظر گرفتن مسئله ی آبهای بین المللی، آبهای ملی و اینکه چگونه با یکدیگر در تعامل هستند پیچیده تر می شود. مشکل دیگر اینجاست که آمریکا به صورت رسمی با سازمان ملل متحد کنوانسیون حقوق دریاها، که چهارچوب اصلی را برای سایر نقاط جهان مشخص می کنند، با این طرح موافقت نمی کند.  برای کنترل و غلبه بر ساخت کشتی های بدون سرنشین، چندین گروه در اتحادیه ی اروپا مشغول همکاری هستند و طرح آنها ساخت کشتی هایی است که از راه دور قابل کنترل باشد.

منبع : صنعت