موضوع خوردگي تيوب هاي كوره و مشتقات آن در رابطه با استفاده از نفت كوره بعنوان سوخت امري معمولي مي باشد. قريب باتفاق ماتريال هاي لوآلوي كه در داخل كوره ها قرار دارند از اين امر مستثني نمي باشند. علت اين خوردگي وجود تركيباتي نظير واناديوم، سولفور، سديم و.... در نفت خام مي باشد. كه مشكلات متعددي را در نفت كوره كه بين يك الي سه درصد سولفور و حدود 50 الي 250 قسمت در ميليون داراي واناديوم باشند به آساني موجب خوردگي در درجه حرارت هاي پائين و بالا مي گردند.
عوامل اصلي خوردگي در محفظه احتراق اكسيدهاي واناديوم مي باشند. اين اكسيدها بعلت پائين بودن نقطه ذوبشان و ماهيت نيمه سيالي موجب تغيير شكل كريستالي فلزي واقع در سطوح تيوب هاي داخل كوره گرديده و انتقال يون هاي فلزي و اكسيژن را به فاز مياني رسوب/اكسيد آسان مي نمايند. معمولا رسوب تشكيل شده از تركيبات واناديوم در سطوح فلزي داخل كوره شامل دو لايه مي باشد لايه اي كه مستقيما چسبيده به سطح فلز است كه مقادير زيادتري از سديم و سولفات را دارا مي باشد. لايه بيروني شامل مقادير بيشتري از واناديوم است.
واناديوم موجود در سوخت هوا تركيب گشته و توليد اكسيدهاي چهارتائي و پنج تائي واناديوم اكسيده در داخل كوره مي نمايد. اين تركيبات بصورت تترااكسيد واناديوم V2 O4 و پنتااكسيد واناديوم V2 O5 مي باشند. يكي از مشكلات اصلي در خورده شدن تيوب كوره ها و مشتقات فلزي آن همانا پائين بودن نقطه ذوب اين تركيبات است كه به آساني در درجه حرارت داخل كوره بصورت مايع ظاهر مي گردند.
عامل ديگري كه معمولا در سوخت سنگين موجود است سديم مي باشد كه با اكسيژن تركيب و اكسيد سديم Na2 o را موجب مي گردد. تركيب اخير در داخل كوره با ديگر تركيبات از واناديوم ملحق گشته و منجر به تركيب ديگري بنام سديم واناديل واناديت با فرمول شيميائي Na2o × V2 O4 × 5V2 O5 به نسبت هاي 5/1/1 مي نمايد. مجموع تركيبات Na2o+ V2 O5 بصورت مايع با نقطه ذوب پائين اوتكتيك مي باشد.