اغلب بازدارنده‌هاي رسوب داراي ساختار مولکولي با گروههاي عاملي شامل اسيد كربوكسيليك (-COOH) يا فسفات هستند. مولكول‌هاي پلي اكريل با وزن مولکولي پائين (جرم مولكولي بين 100-5000) شامل چندين گروه عامل اسيد كربوكسيليك هستند و به طور مشترك در بسياري از بازدارنده‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند. اين بازدارنده‌ها در جلوگيري از تشكيل سولفات و كربنات جزء بهترين‌ها هستند، اما خاصيت پراكنده‌سازي آنها محدود است. آنتي اسکالانت
هگزا متا فسفات سديم (SHMP )، يكي از موادي است كه به عنوان بازدارنده انتخاب مي‌شود، زيرا علاوه بر نقش بازدارندگي خوب، ارزان قيمت نيز مي­باشد. از جمله معايب اين ماده، ناپايداري و نيز انحلال دشوار آن در آب مي­باشد. در حقيقت، اگر SHMP هر سه روز مجدداً به هم زده نشود، هگزا متا فسفات، به فسفات هيدروليز مي‌شود كه در pH خنثي باكلسيم تركيب شده و فسفات تشكيل مي‌‌دهد. اين نمك مي‌تواند موجب گرفتگي غشاء سيستم شود. استفاده از هگزا متا فسفات به عنوان يك بازدارنده‌ رسوب براي سيستم‌هاي RO به دليل وابستگي زياد آن به مصرف صحيح، عموميت پيدا نكرده است.
ارگانو فسفوناتها در مقايسه با سديم هگزا متا فسفات پايدارتر هستند. خواص بازدارندگي و پراكنده‌سازي اين ماده شبيه به سديم هگزا متا فسفات است. اما بر خلاف سديم هگزا متا فسفات، اين ماده پايدار است.
پلي اكريل با جرم مولكولي سنگين (جرم مولكولي بين 6000 تا 25000) در پراكنده‌سازي، بهترين اثر را دارد، اما به اندازه‌ي اكريلهاي سبك در بازدارندگي رسوب مؤثر نيستند.
همانطور که پيش از اين گفته شد، کاربرد بازدارنده‌هاي تركيبي، نتايج بهتري را نسبت به بازدارنده‌هاي تك مولكولي از خود نشان مي‌دهند. در صورت استفاده از يك بازدارنده‌ تك مولكولي، احتمال بيشتري وجود دارد كه تزريق بيش از حد بازدارنده موجب شود كه خود بازدارنده به صورت كاتيون چند ظرفيتي از محلول خارج شود. با تركيب توليدات و استفاده از بازدارنده چند مولكولي، ساير بازدارنده‌ها مي‌توانند در جلوگيري از رسوب‌دهي اولين بازدارنده مؤثر باشند. همچنين به غلظت كمتري از هر يك از اجزاي مستقل بازدارنده‌ها نياز خواهد بود.
بعضي انواع بازدارنده‌هاي تركيبي، شامل پلي اكريل با جرم مولكولي سبك وسنگين هستند تا از قدرت كافي براي باز دارندگي و پراكنده‌سازي برخوردار باشند. به علاوه ساير بازدارنده‌ها، تركيبي از ارگانوفسفات اكريلات با جرم مولكولي سبكتر هستند كه علاوه بر متفرق نمودن خوب، خصوصيات يك بازدارنده را دارا مي‌باشند.
بعضي اوقات، فعاليت بيولوژيكي در تانك بازدارنده رسوب مي‌تواند موجب ايجاد مشكل شود. رشد بيولوژيكي مي‌تواند موجب انسداد مسير خوراك پمپ تزريق شده و در نتيجه جريان بازدارنده‌ متوقف شود. معمولاً مواد بازدارنده يا معلق نگهدارنده حاوي مقداري مواد بايوسايد نيز مي­باشند. اما بايد در زمان رقيق سازي اين محلولها در تانکهاي مصرف روزانه دقت کافي مبذول گردد تا غلظت اين مواد بايوسايد در محلول رقيق از حداقل مقدار موثر کمتر نشود. اين مقدار معمولاً از سوي سازندگان قيد مي­شود. با توجه به اينکه مواد بازدارنده فرايند ترسيب را کند نه متوقف مي­نمايند، لذا نبايد سيستم براي مدت طولاني در حالت فوق اشباع از نمکها خارج از سرويس باقي بماند. معمولاً يک شير اتوماتيک برقي بطور موازي با جريان دفعي نصب مي­شود تا درست قبل از سرويس خارج شدن سيستم باز شده و کل المنتها از نمکهاي فوق اشباع تخليه گردد.
در برخي موارد از يک تانک براي تزريق دو يا چند ماده شيميائي در زمانهاي مختلف استفاده مي­شود. در اين صورت بايد دقت کافي معطوف به عدم اختلاط مواد با يکديگر گردد تا لطمه­اي به کارائي آنها و سيستم وارد نشود. 

منبع: شيمي اب