فعل و انفعالات غير استويكيومتري
بحث قبلي محدود به مواد شيميايي نظير كربنات ها، فسفات ها و كلنت ها با فعل و انفعالات استويكيومتري با رسوبات حاصل از نا خالصي هاي آب تغذيه به ديگ بخار بود. مبحث فعلي انتخاب مواد آلي، پوليمرها، تري شولد سيكو استرانت و نقش آنها در بهبود سازي داخلي تغذيه به ديگ هاي بخار مدرن بر اساس غلظت هاي كمتر از نياز مستقيم و متناسب با عوامل رسوب زا مي باشد.

مواد آلي
مواد آلي در اين رده معمولا مبناي طبيعي داشته و شامل، ليگنين ها، تانين ها، مشخصات گلوكز، مشتقات سيويد و نشاسته ها مي باشند. شروع استفاده از مواد شيميائي آلي به حدود قرن بيستم بر مي گردد. وظيفه مواد آلي بوسيله جذب سطحي بر روي رسوبات مي باشد. اين عمل مانع از چسبيدن ذرات در حجم وسيعي گرديده و همزمان آنها را بصورت نرم و نسبتا غير چسبنده نگاه خواهد داشت. زيرا انتخاب مواد آلي، طبيعي عمل كردن آنها به وسيله پوشش ذرات مي باشد، كه موثر در جلوگيري از تشكيل رسوبات بوسيله عواملي نظير سيليكات آبدار منيزيم، هيدروكسي آپاتيت، كلسيم، فسفات منيزيم، ئيدرات آهن سه ظرفيتي و برخي سيليس كه ذاتا رسوب مي گردند، خواهد بود بيشتر مواد آلي در درجات حرارت بالا مستعد به سوختن و تبديل شدن به مواد كربني را داشته و رسوب مي نمايند. در اين ميان ليگنين نسبتا در برابر گرما پايدار بوده و تا درجات حرارت بالاتر از 600 درجه فارنهايت مقاوم مي باشد.

پليمرها
امروزه اين نكته ثابت شده است كه ركن اصلي موادي كه با غلظت هاي كمتر از " نياز مستقيم و متناسب " سيستم كار مي كنند. بايد پليمرها باشند، زيرا خواص اين مواد جهت چنين مصارفي بسيار ايده آل مي باشد. تركيب پليمرها با ناخالصي هاي موجود در آب متناسب با ميزان يا مقدار اين ناخالصي ها نمي باشد و كارائي آنها بستگي مستقيم به نسبت بين پليمر و مواد رسوب زا ندارد، بلكه وجود غلظت مشخصي از پليمره در آب، محيطي را بوجود مي آورد كه امكان تشكيل رسوب و چسبنگي مواد معلق را غير محتمل مي نمايد. پليمرها بدين نحو از رشد كريستالي جلوگيري مي كنند كه نمي گذارند يون هاي موجود در محل به آنها بچسبد. هنگامي كه پليمر در آب نباشد بلورها بعنوان مراكز تجمع رسوبات ناخالصي هاي آب عمل مي كنند. در اين صورت كريستال ها چنان بزرگ خواهند شد كه به آساني از آب جدا شده و به سطح فلز ديگ بخار خواهند چسبيد. پليمرهاي كارا به سطوح كريستال ها چسبيده و موجب تغيير در خواص سطحي آنها مي گردند. بعلت همين تغييرات سطحي است كه كريستال ها خاصيت دفع يون با ذرات معلق را پيدا مي نمايند به نحوي كه فاقد مراكزي جهت تجمع خود مي گردند.