تصفیه آب و تبدیل آب غیرقابل مصرف به آب شرب از گذشته های دور یکی از دغدغه های اصلی انسان بوده است؛ دغدغه ای که به تدریج موجب پدیدآمدن روش هایی برای تصفیه آب و جدا کردن ناخالصی های آن شد. یکی از این روش ها که قدیمی ترین روش در این رابطه است، استفاده از تبخیر و تقطیر مجدد آب است. این روش که در واقع، یکی از مطلوب ترین و مطمئن ترین روش های خالص سازی آب به حساب می آید، می تواند تمام املاح موجود در آب، اعم از املاح محلول یا غیرمحلول، را از آن جدا کند.

دکتر انوشیروان محسنی بندپی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس، در این مورد می گوید: «تبخیر و تقطیر آب یکی از روش های موثر و در عین حال، پرهزینه برای تصفیه آب است. با این روش، تمام ناخالصی های آب از آن جدا می شود.» او می افزاید: «اگرچه با تصفیه آب به این روش می توان آب خالص به دست آورد ولی این روش به جز در موارد معدود آزمایشگاهی، کاربرد دیگری ندارد. زیرا در آب علاوه بر املاح و ناخالصی های مضر، ترکیبات بی خطری وجود دارد که برای سلامت انسان زیان ندارند و نیازی به جداسازی آنها از آب نیست.»