كنترل زير آب در ديگ بخار
جهت كنترل آب ديگ بخار از نظر دارا بودن شرايطي كه موجب خوردگي، رسوب، تراوش املاح و ديگر مشكلات نگردد، لازم است بر اساس مشخصاتي نسبت به خارج كردن آب ديگ بخار از طريق زير آب(blowdown) اقدام نمود. اين روش در خارج نمودن ذرات معلق بسيار موثر است. تشكيل جامدات در ديگ بخار به سبب آلودگي آب تغذيه به ديگ بخار، ته نشيني به سبب عدم بهبود سازي داخلي و يا محدوديت بيش از اندازه نمك ها مي باشد. نهايتا جايگزيني آب خارج شده از طريق زيرآب با آب تازه اي صورت خواهد گرفت. درصد تخليه ديگي بخار از رابطه زير محاسبه مي گردد.

درصد تخليه = 100 * مقدار آب تغذيه / مقدار آب تخليه شده
حدود تغييرات زيرآب براي آب تغذيه به ديگ بخار با كيفيت بسيار بالا كمتر از يك درصد خواهد بود ولي براي سيستم هاي بحراني كه آبي با كيفيت ضعيف و بد دارند مي تواند حتي بالاتر از 20 درصد هم باشد. در واحدهائي كه نرم سازي آب تغذيه به ديگ بخار توسط سديم زئوليت انجام گرديده است مقدار درصد زيرآب از طريق آزمايش كلرايد صورت مي گيرد. در ديگ هاي بخار با فشار بالا جهت تعيين درصد تخليه ممكن است از يك ماده خنثي محلول بعنوان ردياب كه به آب ديگ بخار افزوده مي گردد استفاده نمود. جدول 1-16 چگونگي محاسبه در مورد درصد تخليه را معلوم مي دارد.

عوامل محدود كننده در تخليه
اولين هدف از تخليه، نگهداري از مواد جامد معلق در ديگ بخار بر اساس ضوابط داده شده مي باشد. اين ضوابط در شرايط عادي مرتبط با فشار ديگ بخار است. در بعضي مواقع كه آب ديگ بخار دستخوش آلودگي هاي حاد گردد مي بايستي نسبت به تخليه آن سريعا اقدام نمود. تخليه در شرايط عملياتي تا حذف ماده آلوده كننده ادامه خواهد يافت. مقدار نياز به تخليه مربوط به طراحي، شرايط عملياتي و ميزان آلودگي آب تغذيه به ديگ بخار مي باشد. در بيشتر سيستم ها براساس ميزان قليائيت، سليس و ذرات معلق معلوم خواهد گرديد.
سال هاي متمادي مقدار تخليه بر اساس محدوديت از آلودگي آب ديگ بخار بود كه توسط انجمن سازندگان ديگ بخار در آمريكا برقرار گرديد، كه تضميني در درجه خلوص بخار بوده است.